Nieustanne łzy czasu, kropelki mrocznej gorzkości ...
Zmywają z ciała ziemi
letnie słodkości
i grzechy namiętności.

Znikają ostatnie światła dziennego promienia,
Jak umierające marzenia, zakopane w ciemności.

Drobny szelest liści, w zawiesinie rozpaczy ,
Cichnie pod krzykiem mrocznym, Oddechu ziemi.

Życie mórz faszeruje się w kajdanach wszechobecnej Ciszy,

-----------

Przeraźliwy wiatr pełen dzikości, kłuje i rani,
Ciągnąc za sobą, ponurą

Pustynię śmierci.

obrzydzenie nadchodzi,
pożera nasze serca,

Głusząc iskrę świata w duszach

Ostatnią

.
... Karę

Ale tam,
na krańcu zniszczeń,
gdzie umiera miłość,

Tam Strach jest
i na języku
ma smak żelaza