Preludium:

„Kiedy się wypełniły dni

i przyszło …”*

wystrzał, grom, podniesie się ziemia:

i opadnie na oczy łuskami,

oślepną od pyłu istnienia,

co do boju idą czwórkami.

otrząśniesz się z kurzu sołdacie,

nowy lej wyrośnie przed tobą,

zepniesz strzęp wiszący przy pasie

- opatrunek z myślą jałową.

na przedzie jest ziemia niczyja,

co żadną własnością człowieka,

wnet pojmiesz, że razem z nią milczysz,

i nie trzeba wcale uciekać.

bo mundur czerwienią nasiąknie,

w okolicy serca i błota,

i poczujesz jak zimne jest słońce,

w swojej drodze do innego świata:

gdzie niemi są bardziej niż niemi,

odważni wciąż idą przez mękę,

tchórzliwi schowani w spód ziemi,

przykryci dwudziestym już wiekiem.

a potem zbieleje też cisza,

tak dzwonna, że ty nigdy więcej,

nie dotkniesz więc nie będziesz słyszał,

pokojnych serc pary gołębiej.

KIG pieśń żołnierzach z Westerplatte*

październik 2007/ listopad 2008/marzec 2010/2016